św. Jan z Beverley
Żył na przełomie VII i VIII wieku w Anglii. Był zakonnikiem – benedyktynem, a następnie biskupem Hexham, później biskupem Yorku.
Z przekazów historyka Kościoła angielskiego – św. Bedy – wiadomo, że od ok. 685 r. nauczał pewnego głuchoniemego porozumiewania się. W 717 r. zrezygnował z biskupstwa i zamieszkał w klasztorze w Beverley – tam modlił się i pracował. Zmarł w 721 r.
Jego liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 7 maja.
Åšw. Franciszek Salezy
Urodził się w 1567 r. w Sabaudii. Był biskupem Genewy. Stał się słynny dzięki wielu książkom, które napisał, a które dotyczyły życia duchowego i teologii. Przygotował do pierwszej spowiedzi i do pierwszej Komunii św. niesłyszącego chłopca imieniem Marcin. Potem cały czas nauczał Marcina, tłumaczył mu prawdy wiary i był jego spowiednikiem. Ich przyjaźń była tak wielka, iż kiedy w 1622 r. święty biskup umarł, Marcin bardzo rozpaczał i zachorował ze smutku.
Św. Franciszek Salezy jest wspominany przez Kościół 24 stycznia.
św. Filip Smaldone
Był apostołem głuchoniemych, dla których otworzył instytut w Lecce (południowe Włochy) w 1885 roku. Urodził się w Neapolu 27 lipca 1848 roku, w roku rozpoczynającym wielkie ruchy w jego kraju, zdążających do zjednoczenia Włoch. Żyje zatem w okresie budowy zjednoczonego państwa włoskiego.
Już jako student teologii poświęcił się głuchoniemych z Neapolu. Z czasem nabył duże doświadczenie pedagogiczne w tej dziedzinie i stopniowo samemu rozpoczął realizację, jeśli tak podobałoby się Bogu, trwałej instytucji, która byłaby odpowiednia do opieki, edukacji i pomocy ludzkiej i chrześcijańskiej dla głuchych.
W związku ze słabymi wynikami niektórych egzaminów, pozwalających przyjąć niższe święcenia, został przeniesiony do Rossano Calabro. Powrócił potem do Neapolu, gdzie został wyświęcony na kapłana w 1871 roku.
W swojej posłudze często odwiedzał chorych w szpitalach, a w czasie jednej z epidemii, sam ciężko zachorował. Został uzdrowiony za wstawiennictwem Madonny z Pompei.
Udawszy się następnie do Lecce, założył Zgromadzenie Sióstr Salezjanek od Najświętszych Serc. Jego dzieło bardzo szybko zaczęło się rozwijać, również w Bari i w Rzymie.
Przez około czterdzieści lat ksiądz Filip wciąż odważnie kontynuował swoje dzieło, nigdy się z niego nie wycofując, wspierając na wszelkie sposoby: podtrzymując materialnie i wychowując moralnie swoich drogich głuchych, których zawsze obdarzał miłością, okazując im ojcowskie serce. Nie przestawał również dbać o formację do doskonałego życia konsekrowanego sióstr z założonego przez siebie Zgromadzenia.
Zmarł w Lecce 4 czerwca 1923 roku po otrzymaniu sakramentów świętych i błogosławieństwa od abpa Tramy, arcybiskupa Lecce, otoczony kapłanami, siostrami ze swojego Zgromadzenia i głuchymi, mając 75 lat.
Został kanonizowany 5 października 2006 przez Benedykta XVI na Placu św. Piotra.
Patroni
Był apostołem głuchoniemych, dla których otworzył instytut w Lecce (południowe Włochy) w 1885 roku. Urodził się w Neapolu 27 lipca 1848 roku, w roku rozpoczynającym wielkie ruchy w jego kraju, zdążających do zjednoczenia Włoch. Żyje zatem w okresie budowy zjednoczonego państwa włoskiego.
> dowiedz się więcej
   Â
Urodził się w 1567 r. w Sabaudii. Był biskupem Genewy. Stał się słynny dzięki wielu książkom, które napisał, a które dotyczyły życia duchowego i teologii. Przygotował do pierwszej spowiedzi i do pierwszej Komunii św. niesłyszącego chłopca imieniem Marcin.
> dowiedz się więcej
Żył na przełomie VII i VIII wieku w Anglii. Był zakonnikiem – benedyktynem, a następnie biskupem Hexham, później biskupem Yorku.
Z przekazów historyka Kościoła angielskiego – św. Bedy – wiadomo, że od ok. 685 r. nauczał pewnego głuchoniemego porozumiewania się.
> dowiedz się więcej